IsokratesIsocratis Scripta : Quae Quidem Nunc Extant, omnia, Graecolatina, postr…
Descripción

IsokratesIsocratis Scripta : Quae Quidem Nunc Extant, omnia, Graecolatina, postremo recognita: Hieronymo Wolfio Oetingensi interprete. Cum Rerum & verborum accurato Indice. Con marca de imprenta xilográfica en el título. Basilea, Waldkirch, 1613. 8 vols. 927 p., 29 vols. 8°. Pgt. d. Con bordes españoles y una etiqueta posterior en el lomo (manchada y algo arrugada). Isocrates Isocratis Scripta : Quae Quidem Nunc Extant, omnia, Graecolatina, postremo recognita: Hieronymo Wolfio Oetingensi interprete. Cum Rerum & verborum accurato Indice. Con marca de imprenta xilográfica en el título. Basilea, Waldkirch, 1613. 8 vols. 927 p., 29 vols. 8°. Pgt. d. Zt. con bordes en español y reentelado posterior (manchado y algo arrugado). VD17 3:670052R. Grässe III, 434 - Hoja volandera anterior renovada, falta la posterior. Página del título con pérdida restaurada y anotaciones manuscritas contemporáneas recto/verso. Anotaciones recto/verso. Algo oscurecido y parcialmente manchado (de agua). Con marca de imprenta xilográfica en el título. Vitela contemporánea con bordes españoles y etiqueta posterior en el lomo (manchada y algo arrugada). - Hoja volandera anterior renovada, falta la posterior. Portada con parte faltante restaurada y anotaciones manuscritas contemporáneas recto/verso. Algo amarronado y parcialmente manchado (de agua). Esta obra está gravada. Se añadirá una prima del 23,95% al precio de remate y un 7% (libros) o un 19% de IVA al importe final de la factura en la Unión Europea. Esta obra está sujeta al régimen de márgenes ordinarios. Se añadirá una prima del 23,95% al precio de remate y un 7% (libros) o un 19% de IVA al importe final de la factura en la Unión Europea.

52 
Online

IsokratesIsocratis Scripta : Quae Quidem Nunc Extant, omnia, Graecolatina, postremo recognita: Hieronymo Wolfio Oetingensi interprete. Cum Rerum & verborum accurato Indice. Con marca de imprenta xilográfica en el título. Basilea, Waldkirch, 1613. 8 vols. 927 p., 29 vols. 8°. Pgt. d. Con bordes españoles y una etiqueta posterior en el lomo (manchada y algo arrugada). Isocrates Isocratis Scripta : Quae Quidem Nunc Extant, omnia, Graecolatina, postremo recognita: Hieronymo Wolfio Oetingensi interprete. Cum Rerum & verborum accurato Indice. Con marca de imprenta xilográfica en el título. Basilea, Waldkirch, 1613. 8 vols. 927 p., 29 vols. 8°. Pgt. d. Zt. con bordes en español y reentelado posterior (manchado y algo arrugado). VD17 3:670052R. Grässe III, 434 - Hoja volandera anterior renovada, falta la posterior. Página del título con pérdida restaurada y anotaciones manuscritas contemporáneas recto/verso. Anotaciones recto/verso. Algo oscurecido y parcialmente manchado (de agua). Con marca de imprenta xilográfica en el título. Vitela contemporánea con bordes españoles y etiqueta posterior en el lomo (manchada y algo arrugada). - Hoja volandera anterior renovada, falta la posterior. Portada con parte faltante restaurada y anotaciones manuscritas contemporáneas recto/verso. Algo amarronado y parcialmente manchado (de agua). Esta obra está gravada. Se añadirá una prima del 23,95% al precio de remate y un 7% (libros) o un 19% de IVA al importe final de la factura en la Unión Europea. Esta obra está sujeta al régimen de márgenes ordinarios. Se añadirá una prima del 23,95% al precio de remate y un 7% (libros) o un 19% de IVA al importe final de la factura en la Unión Europea.

Las pujas estan cerradas para este lote. Ver los resultados

Podría interesarle

*TIRAQUEAU (André). Opera omnia, quae hactemus extant, Septem Tomis distincta : quorum hic Primus continet libros : De Nobibilitate et Ivre Primigeniorum [...] Francfort, sn, 1574. In-folio de [12] págs. (incluyendo título en un marco grabado muy fino con armas grabadas en el verso, grandes armas grabadas en la dedicatoria y un fino retrato grabado del autor), 531 págs. y [19] págs. de índice. Restos de encuadernación (primera nave de madera con restos de broches y lomo). El jurisconsulto André Tiraqueau (1488-1558), juez preboste y teniente general del Sénéchal du Poitou en Fontenay-le-Comte, acogió en su Cénacle de Fontenay-le-Comte (círculo de eruditos compuesto principalmente por juristas y grandes humanistas, filósofos, conocedores de la literatura antigua, filólogos, historiadores y médicos) a los jóvenes monjes Pierre Lamy y François Rabelais, que le tomaron como modelo para el personaje de Trinquamelle en Gargantúa y Pantagruel. El Tiers Livre se inspiró en gran medida en el De legibus ("Tratado de las leyes") de Tiraqueau. Mantuvo relaciones amistosas con Christofle de Thou, Michel de l'Hospital y Charles Dumoulin. En 1541, el rey le llamó a formar parte del Parlamento de París, tras haber rechazado unos años antes un escaño en el Parlamento de Burdeos. Sus conocimientos enciclopédicos y su agudo ingenio le valieron el título de "el Varrón de su siglo" de manos de Theodore de Bèze. La obra de André Tiraqueau fue de gran importancia para el desarrollo de la cultura jurídica francesa y tuvo un gran éxito. Escribió numerosos tratados, los más famosos de los cuales son De nobilitate ("Tratado sobre la nobleza") y De poenis temperandis ("Tratado sobre la moderación de las penas"). El valor de sus escritos, inspirados en autores griegos y latinos (Platón, Aristóteles, Galeno y Cicerón), no reside tanto en las nuevas soluciones que aportó como en la contribución que hizo, en tiempos de agitación, a la reorganización de las diversas instituciones jurídicas en la frontera entre el derecho común y el derecho consuetudinario. En su tratado De legibus connubialibus, Tiraqueau resucitó la Querelle des femmes afirmando el papel protector del marido y, por consiguiente, la superioridad del hombre sobre la mujer. Panurge se hace eco de algunas de sus ideas en el Tercer Libro de Rabelais (fuente: Wikipedia).

PAULUS DE MIDDELBURG. Paulina de recta Paschae celebratione. Fossombrone, Ottaviano Petrucci, 1513[Colofón:] Impressum Forosempronii per spectabilem virum Octauianum petrutium ... anno Domini 1513 die octaua Iulii. Folio, mm. 320x205. Encuadernación en pergamino rígido, hojas de guarda renovadas. Papeles 396 sin numerar. Registro: a8 b6 c-s8 t10 ; A-O8 W6 P-2F8 2G6. Texto del calendario impreso en rojo y negro, numerosas capileteras grabadas en madera sobre fondo negro, tipografía redonda. En el reverso del frontispicio, silografía que representa un escudo en armas del Papa León X coronado por la tiara y las llaves de San Pedro y sostenido por dos ángeles, escudo del Papa en c. a2r y en papel A1r escudo del dedicatario de la segunda parte, el emperador Maximiliano. Cuatro marcos xilográficos y una xilografía a toda página. Al final del volumen gran marca tipográfica. Restauración en el margen interior de las primeras páginas, huellas esporádicas de uso, buen ejemplar con amplios márgenes. Primera edición muy rara. Primer libro impreso en Fossombrone. Obra astronómica y astrológica de uno de los maestros de Copérnico, que lo recuerda como su mentor al final del Prefacio de De Revolutionibus: "Mathemata mathematicis scribuntur, quibus et hi nostri labores, si me non fallit opinio, videbuntur etiam reipublicae ecclesiasticae conducere aliquid, cuius principatum tua Sanctitas nunc tenet. Nam non ita multo ante sub Leo X cum in Concilio Lateranensi vertebatur quaestio de emendando kalendario ecclesiastico, quae tum indecisa hanc solummodo ob causam mansit, quod annorum et mensium magnitudines, atque Solis et Lunae motus nondum satis dimensi haberentur. Ex quo equidem tempore, his accuratius observandis, animum intendi, admonitus a praeclarissimo viro Domino Paulo episcopo Semproniensi, qui tum isti negotio praeerat. Quid autem praestiterim ea in re, tuae Sanctitatis praecipue, atque omnium aliorum doctorum mathematicorum iudicio relinquo, et ne plura de utilitate operis promittere tuae Sanctitati videar, quam praestare possim, nunc ad institutum transeo." [Los cálculos y cuestiones matemáticas están escritos por y para matemáticos, por lo que estas obras nuestras -si no me equivoco- también se consideran útiles para la República de la Iglesia, cuya dirección ostenta Vuestra Santidad. No hace mucho, la cuestión de la reforma del calendario fue considerada bajo León X en el Concilio de Letrán. Sin embargo, no se tomó ninguna decisión porque no existía una medición suficientemente precisa de la duración de los años y los meses y de los movimientos del sol y la luna. A partir de aquellos días, ejercité mi ingenio en observaciones más precisas, amonestado por el hombre más famoso, Dominus Paulus, obispo de Fossombrone, entonces jefe de la comisión. Lo que he logrado en esta materia lo dejo al juicio de Vuestra Santidad sobre todo, y de todos los demás doctores en matemáticas. Y para no prometer demasiado, pasaré ahora al contenido del libro]Copérnico estuvo en contacto con matemáticos, astrónomos y astrólogos Durante su estancia en Bolonia a partir de 1497, Copérnico entró en contacto con matemáticos, astrónomos y astrólogos, un entorno científico en el que Paulus de Middelburg gozaba de gran prestigio. La relación entre Copérnico y Paulus de Middelburg está documentada con gran precisión en el estudio de R. S. Westman, dedicado a Copérnico y la astrología. Los dos eruditos mantuvieron también una interesante correspondencia en años posteriores. Welker encuentra pruebas textuales del papel y la importancia del obispo en las discusiones científicas de la época en el comentario de Gassendi a una carta de Paul a Copérnico: "Su papel e importancia en las fervientes discusiones científicas de su época se hace tangible en el comentario de Pierre Gassendi a una carta de Paul a Copérnico". Paulus de Middelburg, c. 1455-1534, médico, matemático, astrónomo y astrólogo, fue nombrado obispo de Fossombrone en 1494. Escribió importantes obras sobre la reforma del calendario y ésta se considera su obra principal. Presentó este libro al V Concilio de Letrán (1512-17) para que se estudiara la reforma del calendario. Estuvo en contra de que el equinoccio volviera al 21 de marzo y se opuso a la idea de abandonar el ciclo lunar o de situar la Pascua en un domingo fijo del año. Obra maestra de la tipografía, esta obra figurativa, dividida en dos partes, trata de la reforma del calendario. Las ilustraciones son probablemente obra de Francesco Griffo, el famoso inventor de la tipografía itálica de Manuzio, que trabajaba entonces con el impresor en Fossombrone. La valiosa xilografía a toda página consta de tres partes unidas: la primera representa a la Virgen en la Gloria con el Niño en un hemiciclo de Papas, la segunda y la tercera representan a Cristo en la Cruz silueteado contra escenas del

ARISTOTELES - ALCIONIO, Pietro. Habes hoc in codice lector Aristotelis libros De generatione & interitu duos: Meteóron, hoc est sublimium quatuor: De mundo ... Quae Omnia Petrus Alcyonius de greco in latinum a se conversa nuc primum ex impressione repraesentanda curavit. Venetiis, Bernardinus Vitales, 1521 Folio. 310 x 214 mm. Encuadernación en pergamino rígido, hojas de guarda modernas. Papeles 164 sin numerar, incluidas tres hojas en blanco. Colofón en papel H4r. Tipografía romana. Sello oval del antiguo poseedor en el anverso de los folios A1 y N1. Nota de posesión en papel A2. Pequeñas reparaciones en el margen inferior del primer papel. Pequeños agujeros de carcoma que no afectan al texto. Fino ejemplar con amplios márgenes. Edición original de la traducción de Pietro Alcionio. El humanista P. Alcionio, 1487-1527, tras estudiar griego en Venecia con Marco Musuro da Candia, trabajó como corrector de pruebas en el editor e impresor Aldo Manuzio. En 1521 publicó esta traducción latina de los diversos textos de Aristóteles, dedicando la obra a León X. Además de "De generatione et corruptione", el volumen incluye las obras "Meteorologica", "De mundo" y "Parva naturalia". El De mundo es una obra de atribución incierta. Folio. 310x214mm. Vitela rígida, guardas modernas. 164 hojas sin numerar, incluidas las tres hojas en blanco. Colofón en hoja H4r. Tipo romano. Sello oval del antiguo propietario en el anverso de las hojas A1 y N1. Nota manuscrita en la hoja A2. Mínimas reparaciones en el margen inferior de la primera hoja. Pequeños agujeros de carcoma que no afectan al texto. Buen ejemplar con amplios márgenes. Primera edición de la traducción de Pietro Alcionio. El humanista P. Alcionio, 1487-1527, tras estudiar griego en Venecia bajo la dirección de Marco Musuro da Candia, trabajó como corrector de pruebas con el editor y tipógrafo Aldo Manuzio. En 1521 publicó esta traducción latina de los diversos textos de Aristóteles, dedicando la obra a León X. Además de "De generatione et corruptione", el volumen incluye las obras "Meteorologica", "De mundo" y "Parva naturalia". De mundo es una obra de atribución incierta.